หลายคนต้องออกจากบ้านไร่ บ้านนา ไปทำงานเมืองหลวง กัดฟันสู้ เมืองที่ผู้คนมากมาย แต่ไม่เคยได้ยิ้มให้กันสักครั้ง ต่างจากที่บ้านไร่บ้านนา แค่เดินผ่านก็เรียกกินข้าว ถามไถ่แบ่งปันกันทั้งหมู่บ้าน
ไม่ว่าจะเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ดินหลายร้อยไร่หรือบ้านไร่ปลายนาหลังคามุงจาก บ้านก็คือบ้านอยู่ดี มันไม่ได้เป็นเพราะโครงสร้างรูปร่าง แต่เพราะคนที่อยู่ที่นั่นต่างหาก
การได้กลับบ้านเหมือนยารักษาแแผลใจ เหมือนการได้ชาร์จแบตเติมพลังเหมือนการได้กลับไปเจอแผนที่หลังจากหลงทาง การได้รู้ว่ามีคนรอเราอยู่ที่บ้ๅน เป็นคนที่พร้อมจะเข้าใจเราที่สุด
เป็นคนที่ยอมรับเราได้ทุกอย่าง เป็นคนที่อยากฟังเรา เป็นคนที่ไม่ว่าจะเป็นยังไง เขาก็จะพูดกับเราว่า “ไม่เป็นไรนะ” เสมอ “ถ้าไม่ไหว ก็กลับมาบ้านเรานะ” มันดีจริงๆ
บ้าน ไม่ใช่สถานที่ แต่มันคือผู้คนคือคนที่พร้อมจะโอบอุ้มเรา ปลอบใจเรา ให้กำลังใจเราเอาเถอะ บางทีตอนนี้อาจจะมีเรื่องเเย่ๆ บางทีก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องที่เจอดี บางทีชีวิตมันอาจจะยากบ้าง
แต่อย่างน้อย ก็มีคนคอยเราอยู่ ถ้าไม่ไหว ก็กลับบ้านนะบางทีเพียงแค่นี้ อะไรๆ ก็อาจจะกลับมาดีได้ก็ได้ เมื่อเราได้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
แหล่งที่มา : rowwadee.com
เรียบเรียงโดย : devmeu.com
